Róże Różańcowe
„Różaniec to moja ulubiona modlitwa! (...) Wspaniała w jej prostocie i jej głębi. Z głębi serca zachęcam wszystkich do jej odmawiania".
św. Jan Paweł II
Żywy Różaniec to wspólnota religijna osób świeckich, które codziennie odmawiają tajemnice różańca. Wspólnoty te często nazywane są Różami. Pierwsze Bractwo Różańcowe założył w 1470 r. bł. Alanus de Rupe. Również w Polsce począwszy od średniowiecza, stawały się one popularną formą modlitwy. Do Bractwa Różańcowego należeli m. in. królowie Zygmunt Stary, Stefan Batory, Jan III Sobieski i wybitni wodzowie - Tadeusz Kościuszko i Kazimierz Pułaski.
Rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu, bł. Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił Rok Różańca (okres od października 2002 do października 2003 roku). Wtedy też Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, „aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, a żywe Róże składają się z 20 osób.
Obietnice różańca świętego - obietnice będące treścią tzw. objawienia prywatnego bł. Alana de Rupe. Obietnic tych jest piętnaście, tyle ile pierwotnie (przed zmianą dokonaną przez papieża Jana Pawła II 16 października 2002 r.) było tajemnic różańca. Oto one:
1.Ktokolwiek będzie Mi służył przez odmawianie różańca św. otrzyma wyjątkowe łaski
2.Obiecuję Moją specjalną obronę i największe łaski wszystkim tym, którzy będą odmawiać różaniec
3.Różaniec stanie się bronią przeciw piekłu, zniszczy, pomniejszy grzechy, zwycięży heretyków
4.Spowoduje on, że cnoty i dobre dzieła zakwitną; otrzyma on od Boga obfite przebaczenie dla dusz; odciągnie serca ludu od umiłowania świata i jego marności; podniesie je do pożądania rzeczy wiecznych
5.Dusza, która poleci Mi się przez odmawianie różańca, nie zginie
6.Ktokolwiek będzie odmawiał różaniec i odda się rozmyślaniu nad jego świętymi tajemnicami, nigdy nie będzie pokonany przez niepowodzenia Bóg nie będzie karał go w swojej sprawiedliwości, nie zginie śmiercią niespodziewaną; jeżeli będzie sprawiedliwym, wytrwałym w łasce Bożej i będzie godnym życia wiecznego
7.Ktokolwiek będzie miał prawdziwe nabożeństwo do różańca - nie umrze bez sakramentów Kościoła
8.Wierni w odmawianiu różańca będą mieli w życiu i przy śmierci światło Boże i pełnię Jego łaski
9.Uwolnię z czyśćca tych, którzy mieli nabożeństwo do różańca świętego
10. Wierne dzieci różańca zasłużą na wysoki stopień chwały w niebie
11.Otrzymacie wszystko o co prosicie przez odmawianie różańca
12.Wszystkich, którzy rozpowszechniają różaniec będę wspomagała w ich potrzebach
13.Otrzymałam od Mojego Boskiego Syna obietnicę, że wszyscy obrońcy różańca będą mieli za wstawienników cały dwór niebieski w czasie życia i w godzinę śmierci
14.Wszyscy, którzy odmawiają różaniec są moimi synami i braćmi mojego jedynego syna Jezusa Chrystusa
15.Nabożeństwo do Mojego różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba
Żywy różaniec oznacza
a) życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne tajemnice naszego odkupienia. Z tego powodu Różaniec nazywamy streszczeniem Ewangelii. b) życie wiarą, nadzieją i miłością, należeć bowiem do żywego różańca znaczy wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, oraz kochać Boga i ludzi.
Żywy różaniec składa się z tzw. Żywych Róż. Każda Róża posiada dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały różaniec - dwadzieścia tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.
Przyjmowanie do żywego różańca dokonuje się w kościele, najlepiej przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy świętej stosownym lub nabożeństwie.
W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Na czele Róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie żywego różańca przy współudziale ks. opiekuna. Każda róża obiera sobie patrona, od którego bierze nazwę. Wszyscy zelatorzy żywych róż tworzą radę żywego różańca, która spośród siebie wybiera przełożonego i zastępcę.
W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Na czele Róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie żywego różańca przy współudziale ks. opiekuna. Każda róża obiera sobie patrona, od którego bierze nazwę. Wszyscy zelatorzy żywych róż tworzą radę żywego różańca, która spośród siebie wybiera przełożonego i zastępcę.
Raz w miesiącu członkowie żywego różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. Zmiana tajemnic w kościele następuje po Mszy św. lub po wieczornym nabożeństwie. Zawsze przewodniczy jej kapłan, który w kilku słowach zachęca do życia chrześcijańskiego, podaje miesięczną intencję, błogosławi tajemnice przyniesione do ołtarza, wymienia nazwiska zmarłych w ostatnim miesiącu członków żywego różańca, odmawia jeden dziesiątek Różańca i kończy nabożeństwo pieśnią maryjną.
Obowiązki w żywym różańcu
-zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca
-uczestnictwo w comiesięcznej zmianie tajemnic różańcowych
-częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych -rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską
-odważne stawanie w obronie wiary chrześcijańskiej i Kościoła -udział w pogrzebie zmarłego członka żywego różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.