Sakrament Pokuty i Pojednania
Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą (KKK 1422).
Podstawy biblijne sakramentu
Bóg na kartach Pisma świętego nieustannie wzywa człowieka do nawrócenia i oczyszczenia serca oraz ukazuje się jako ten, który jest Bogiem miłosierdzia. Jezus Chrystus, lekarz dusz i ciał, chciał by mocą Ducha Świętego Kościół kontynuował dzieło uzdrawiania i zbawiania. Dlatego po swoim zmartwychwstaniu ustanowił ten sakrament, kiedy ukazał się swoim Apostołom i rzekł do nich: „Weźmijjcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane” (J 20,19).
Sprawowanie sakramentu i jego skutki
Obejmuje on dwa jednakowo ważne elementy: z jednej strony akty człowieka przystępującego do spowiedzi (penitenta), z drugiej rozgrzeszenie kapłana, który w imię Jezusa Chrystusa udziela przebaczenie grzechów i ustala sposób zadośćuczynienia. Aktami penitenta są: rachunek sumienia; żal, który jest doskonały, gdy jego źródłem jest miłość Boga, lub niedoskonały, jeśli opiera się na innych motywach i zawiera postanowienie walki z grzechem; spowiedź, która polega na wyznaniu grzechów wobec kapłana; zadośćuczynienie bądź wypełnienie pewnych aktów pokutnych, które spowiednik nakłada na penitenta, by naprawił szkody wyrządzone przez grzech.
Aby sakrament był sprawowany ważnie, należy wyznać wszystkie grzechy śmiertelne, które nie zostały jeszcze wyznane, a których jesteśmy świadomi, po starannym zbadaniu sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest ściśle konieczne, niemniej jest przez Kościół zalecane, ponieważ pomaga kształtować prawe sumienie, walczyć ze złymi skłonnościami, poddawać się leczącej mocy Chrystusa i czynić postępy w życiu duchowym. Każdy wierny, po osiągnięciu wieku rozeznania, jest zobowiązany przynajmniej raz w roku przystąpić do tego sakramentu.
Skutkami sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem, a więc odpuszczenie grzechów; pojednanie z Kościołem; odzyskanie stanu łaski uświęcającej; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne i przynajmniej częściowe darowanie kar doczesnych będących skutkiem grzechu; pokój sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił do walki ze słabościami.
Sakrament pokuty w naszej parafii
Z sakramentu pokuty można korzystać codziennie trzydzieści minut przed każdą msza świętą. Spowiedź osób starszych i chorych odbywa się w pierwsze piątki miesiąca. Osoby, które nie mogą skorzystać z sakramentu w konfesjonale oraz mające problemy ze słuchem prosimy o zgłaszanie się do spowiedzi w zakrystii.
Eucharystia
Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana (KKK 1322).
Eucharystia jest ofiarą Ciała i Krwi Pana Jezusa, którą On ustanowił, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić ofiarę Krzyża i tak powierzyć Kościołowi pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania. Jest znakiem jedności, więzią miłości, ucztą paschalną, podczas której przyjmujemy Chrystusa, duszę napełniamy łaską i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały.
Podstawy biblijne sakramentu
Zapowiedzią Eucharystii w Starym Przymierzu jest przede wszystkim uczta paschalna, podczas której spożywano niekwaszony chleb, celebrowana raz do roku przez Izraelitów na pamiątkę pospiesznego i wyzwalającego wyjścia z Egiptu. Jezus zapowiada w swoim nauczaniu a następnie ustanawia, obchodząc Ostatnią Wieczerzę z Apostołami podczas uczty paschalnej. Kościół wierny poleceniu Pana: „Czyńcie to na moja pamiątkę” (1Kor 11,24), zawsze celebrował Eucharystię, zwłaszcza w niedzielę, w dniu zmartwychwstania Jezusa.
Celebracja Eucharystii i skutki owoce Komunii św.
Celebracja odbywa się w dwóch zasadniczych częściach, które stanowią jeden akt kultu: w liturgii słowa, która obejmuje głoszenie i słuchanie słowa Bożego; oraz w liturgii eucharystycznej, która obejmuje przygotowanie chleba i wina, modlitwę eucharystyczną oraz komunię św.
Przewodniczyć Eucharystii może tylko ważnie wyświęcony kapłan, który działa w Osobie Chrystusa i w imieniu Kościoła. Jest to jednak ofiara, którą składają wszyscy jej uczestnicy. Życie wiernych, składane przez nich uwielbienie, ich cierpienia, modlitwa i praca łączą się z ofiarą Chrystusa. Eucharystia jako ofiara jest także składana na wynagrodzenie za grzechy żywych i umarłych, a także by otrzymać od Boga duchowe i doczesne dary.
Komunia św. pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem i Jego Kościołem, podtrzymuje i życie łaski otrzymane na chrzcie i w bierzmowaniu i ożywia miłość do bliźnich. Umacniając nas w miłości, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od przyszłych grzechów śmiertelnych.
Wymagania dotyczące uczestnictwa w Eucharystii
Kościół uczy, że każdy wierny powinien brać udział w Eucharystii w każdą niedzielę będącą dniem zmartwychwstania Chrystusa oraz w święta nakazane, które uobecniają najważniejsze prawdy wiary chrześcijańskiej. Tymi świętami są: Uroczystość Maryi Świętej Bożej Rodzicielki (1 stycznia), Uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia), Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ( święto ruchome, obchodzone 60 dni po Wielkanocy), Uroczystość Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia), Uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada), Uroczystość Narodzenia Pańskiego (25 grudnia).
Kościół zaleca także wiernym, którzy uczestniczą we Mszy św., aby przyjmowali z należną dyspozycją Komunię św., zobowiązując ich do tego przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym. Czas na przyjęcie Komunii św. trwa od środy popielcowej do niedzieli Trójcy Przenajświetszej.
Kto chce przyjąć Komunię św., powinien być w pełni włączony w Kościół i znajdować się w stanie łaski, to jest bez świadomości grzechu śmiertelnego. Jeśli ktoś ma świadomość takiego grzechu, powinien najpierw przystąpić do sakramentu pojednania. Ważne jest także skupienie i modlitwa, zachowanie ustanowionego przez kościół postu (godzina przed przyjęciem Komunii św.) oraz postawa zewnętrzna (gesty, stosowny strój i zachowanie), będąca wyrazem szacunku dla Chrystusa.
Każdy wierny może w ważnych okolicznościach przyjąć Komunię św. dwa razy w ciągu dnia, jednak przyjęcie Najświętszego Sakramentu po raz drugi powinno być połączone z uczestnictwem w całej Eucharystii. Wyjątkiem jest wiatyk, czyli Komunia św. dla umierających, którą można przyjąć zawsze. Jest ona bowiem „zadatkiem przyszłej chwały”, tzn. napełnia nas obfitym błogosławieństwem, podtrzymuje siły w czasie ziemskiej pielgrzymki, budzi pragnienie życia wiecznego, jednoczy nas z Chrystusem, z Kościołem niebieskim, ze świętą Dziewicą Maryją i wszystkimi świętymi.
I Komunia święta
Jest jedną z ważniejszych uroczystości parafialnych w ciągu roku. Rozpoczyna w życiu dziecka czas karmienia się Ciałem Pańskim i zjednoczenia z Jezusem. Pierwsza Komunia święta udzielana jest w wieku rozeznania, tzn. w momencie kiedy dziecko jest w stanie przyjąć i zrozumieć, że chleb eucharystyczny jest Ciałem Jezusa. Poprzedza ją całoroczne przygotowanie, w którym szczególną rolę pełnią rodzice. Obejmuje katechezę szkolną i parafialną przybliżającą prawdy wiary, wspólną modlitwę w domu rodzinnym, uczestnictwo wraz z rodzicami w niedzielnej Eucharystii oraz udział w nabożeństwach okresowych.
Ponieważ warunkiem udzielenia każdego sakramentu jest zakorzenienie w Chrystusie i Kościele wynikające z chrztu świętego, prosimy aby rodzice dzieci, które zostały ochrzczone poza naszą parafią, dostarczyli metryki chrztu św. z parafii, w których został ten sakrament udzielony.
Bierzmowanie
Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, przez sakrament bierzmowania, ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i czynem oraz do bronienia jej (KKK 1285).
Podstawy biblijne sakramentu
W Starym Testamencie prorocy zapowiadali, że Duch Pana spocznie na oczekiwanym Mesjaszu i na całym ludzie mesjańskim. Całe swoje życie i całe swoje posłanie Jezus urzeczywistnia w pełnej jedności z Duchem Świętym. Apostołowie zostają napełnieni Duchem Świętym w dniu Pięćdziesiątnicy i zaczynają głosić wielkie dzieła Boże (Dz 2,11). Przez obrzęd wkładania rąk przekazują Ducha Świętego nowo ochrzczonym i tym, którzy zostają posłani do głoszenia Ewangelii.
Obrzęd bierzmowania i jego skutki
Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie świętym krzyżmem (olejem zmieszanym z balsamem, poświęconym przez biskupa) czoła ochrzczonego, którego dokonuje się wraz z nałożeniem ręki i przez słowa sakramentalne „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Szafarzem bierzmowania jest biskup.
Skutkiem sakramentu jest specjalne wylanie Ducha Świętego, jak to, które zostało udzielone w dniu Pięćdziesiątnicy. Wyciska ono w duszy niezatarte znamię, przynosi wzrost łaski chrzcielnej, zakorzenia głębiej w synostwie Bożym, ściślej jednoczy nas z Chrystusem i Jego Kościołem, pomnaża w nas dary Ducha Świętego, udziela specjalnej mocy do wyznawania wiary chrześcijańskiej.
Bierzmowanie w naszej parafii
Sakrament udzielany jest młodzieży klas III gimnazjum, a przygotowanie do niego trwa cały rok katechetyczny. Obejmuje lekcje katechezy, udział w liturgii i nabożeństwach okresowych oraz comiesięczne spotkania formacyjne, w których powinni także uczestniczyć rodzice. Kandydaci do bierzmowania zobowiązani są prowadzić indeksy potwierdzające zaangażowanie w przygotowania, a przed przyjęciem sakramentu zdają egzamin poświadczający dojrzałość wiary i rozumienie jej prawd. Osoby ochrzczone poza naszą parafią powinny dostarczyć metryki chrztu. Każdy wybiera sobie imię świętego, którego obiera za patrona oraz świadka przyjęcia sakramentu. Zachęca się aby świadkiem był rodzic chrzestny.
CHRZEST
Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się członkami jego posłania (KKK1213).
Biblijne korzenie sakramentu chrztu św.
W Starym Testamencie znajdują się różne zapowiedzi chrztu: woda, źródło życia i śmierci; arka Noego, która ratuje przez wodę; przejście przez Morze Czerwone, które wyzwala Izrael z niewoli egipskiej; przejście przez Jordan, które wprowadza Izraela do Ziemi Obiecanej, będącej obrazem życia wiecznego.
Zapowiedzi zostają wypełnione w Nowym Testamencie: Chrystus, który swoje życie publiczne rozpoczyna od przyjęcia chrztu w Jordanie z rąk św. Jana Chrzciciela; krew o woda, które wypływają z przebitego boku ukrzyżowanego Jezusa oraz polecenie, które Zmartwychwstały daje Apostołom – „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28,19-20).
Obrzęd chrztu św. i jego skutki
Istotny obrzęd sakramentu polega na polaniu głowy kandydata wodą lub zanurzeniu go w wodzie z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Chrzest odpuszcza grzech pierworodny, wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech; przez łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia daje uczestnictwo w Boskim życiu Trójcy Świętej, jednocząc z Chrystusem i włączając w Jego Kościół; daje uczestnictwo w kapłaństwie Chrystusa i stanowi podstawę wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami; obdarowuje cnotami teologalnymi i darami Ducha Świętego. Ochrzczony przynależy zawsze do Chrystusa: zostaje opieczętowany niezatartym duchowym znamieniem.
Chrzest w naszej parafii
W naszej parafii sakrament chrztu świętego sprawowany jest w soboty na Mszy św. wieczornej lub w niedziele na Mszy św. o godzinie 11.00. Rodzice powinni zgłosić chęć chrztu dziecka kilka dni wcześniej w kancelarii parafialnej oraz wraz z rodzicami chrzestnymi spisać akt chrztu. W tym celu należy koniecznie zabrać ze sobą akt urodzenia dziecka. Ponieważ chrzestnymi powinny być osoby wierzące i praktykujące, jeżeli są one z poza naszej parafii, powinny przedstawić zaświadczenia od swoich księży, potwierdzające, że mogą pełnić tę godność.
Osoby dorosłe a jeszcze nie ochrzczone, które chcą przyjąć wiarę, powinny zgłosić się do ks. Proboszcza, aby ustalić okres i zasady katechumenatu (przygotowań). W takim przypadku udziela się bowiem razem trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, tj. chrztu, bierzmowania i Eucharystii.